Müslüman fert, Müslüman aile ve Müslüman toplumlarda kulluk sadece kendisini yaratan, gözeten, rızıklandıran ve koruyan yüce Allah'a yapılır. Yeryüzünü ve gökyüzünü kulları için uygun yapıda dizayn eden, onların ihtiyaç duyacağı envai çeşit şeyleri var eden Rab, Yunanlı Aristo'nun deyimi ile bir kenara çekilip varlıkları kendi haline bırakmamıştır. Onların kaliteli ve onurlu bir yaşam sürdürmeleri adına gerekli kuralları koymuş; bunların bizzat takipçisi olacağını bildirmiştir. Bu kurallara uyanlara vereceği ecirleri sıraladığı gibi, uymayanlara ise azap ile muamele edeceğini bildirmiştir. Bu kural ve kaideleri insanlara duyuran elçiler göndermiş, Onları, yardımları ile güçlendirmiştir. Peygamber size neyi emretti ise alın, nelerden sakındırdı ise onu da terk edin diye sıkı sıkıya tembihlemiştir.

      Durum bu iken, iman etmiş fert, aile ve toplumlar başına buyruk hareket edemezler. İbadetlerinde, muamelelerinde, ticaretlerinde ve dostluklarında bu paradigmadan sapamazlar. Ben bu yazımda, bir Müslüman ferdin kimleri dost edinebileceği hususunu Kur ani Kerimdeki ayetleri şahit tutacağım. Yüce Allah Kur'ani mübinde şöyle buyuruyor: ''Müminler, müminleri bırakarak kafirleri dost edinmesinler. Kim böyle yaparsa artık Allah ile arasında hiçbir ilişki kalmaz. Yalnız, kafirlerin size yönelik tehlikelerinden korunabilirsiniz. Allah sizi kendinden korkmaya çağırıyor. Dönüş Allah'adır.''(Ali imran 28) Yine Maide suresinin aşağıya aldığım ayetleri bu durumu izaha ihtiyaç bırakmayacak şekilde açıklıyor. İşte o ayetler.